Stowarzyszenie Rodzina Katyńska w Warszawie
BNIB Nike Air Jordan Retro 12 XII Gym Red DS W/RECEIPT 130690 600 sz 9 $400 via PP Air Jordan XI Pantone Size 11 Gift Of Flight Packcheap jordan shoes for sale Nike Air Jordan Retro 6 Olympic Size 9Just Don X Nike Air Jordan 2 Beach Us10 BRAND NEW Nike Air Jordan 6 VI Infrared Red/Black Toro 23 Size 10.5 384664 623cheap jordan shoes 3Nike Air Jordan Men's Uk Size 8 Men's Air Jordan Retro XI 11 Midnight Navy Low White Gum Bottom 528895 405 Sz 11cheap jordans K
- STRONA GŁÓWNA
- Władze Stowarzyszenia
- Członkostwo
- Historia Warszawskiej Rodziny Katyńskiej
- Kalendarium zbrodni katyńskiej
- Biblioteka Katyńska
- Muzeum Katyńskie
- Wspomnienia
- Z życia Warszawskiej Rodziny Katyńskiej
- Tematyka katyńska w mediach
- Tematyka katyńska w sieci
- Katyń w poezji
- Współpraca i Patronaty
- Kontakt
- Smoleńsk, 10.04.2010
- Warszawska Rodzina Katyńska w mediach
Ogólnopolska Pielgrzymka Rodzin Katyńskich. Jasna Góra, 7.04.2013
W tym roku przypada 73. rocznica zbrodni katyńskiej. 7 kwietnia 2013 roku na Jasnej Górze
W intencji Polaków pomordowanych przez Sowietów o godz. 11.00 została odprawiona Msza św. przed Cudownym Obrazem. Eucharystii przewodniczył ks. kmdr Janusz Bąk, kapelan Federacji Rodzin Katyńskich. W modlitwie uczestniczyły Rodziny Katyńskie. Przybyły również delegacje młodzieży. W prezbiterium Kaplicy wystawiono poczty sztandarowe.
„Wielką jest rzeczą umierać dla Polski. 73 lata temu z rąk katów NKWD ginęła polska elita jeńców obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku, a później deportacja matek i dzieci. W niewoli sowieckiej znalazło się od 130 do 250 tys. polskich żołnierzy, policjantów i osób cywilnych. 5 marca 1940 roku został podpisany praktycznie na nich wyrok śmierci. Dramat Golgoty, dramat ludobójstwa, dramat Golgoty Wschodu. A wyrok ten wydało Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewików Związku Sowieckiego. Pod tym wyrokiem podpisy Stalina, Berii, Woroszyłowa, Mołotowa, Kalinina i Kaganowicza. Mocą tego wyroku mordowano wszystkich” – przypomniał w homilii ks. kmdr Janusz Bąk.
Kaznodzieja przywołał wspomnienia kobiety, która urodziła się na Wołyniu i w wieku 12 lat została wraz z rodziną wywieziona na Sybir: „Pociąg mijał zasypane śniegiem miejscowości, wśród nich miejscowość Sarny i strażnicę KOP-u, wtedy ojciec pochylił się i powiedział: ‘zapamiętaj ten dzień dziecko moje, i nigdy nie zapominaj tej chwili, którą teraz przeżywamy. Za tym słupem została nasza Ojczyzna, do której wrócimy, może nie wszyscy, ale wrócimy na pewno, bo Bóg jest miłosierny. Nigdy nie zapominaj, że jesteś Polka, nawet wtedy, gdyby cię bito, abyś nie wyparła się Polski’”.
„Trzeba, aby ludzkość pozwoliła się ogarnąć i przeniknąć Duchowi Świętemu, którego daje jej zmartwychwstały Pan. To Duch leczy rany serca, obala mury odgradzające nas od Boga i od siebie nawzajem. Pozwala znów cieszyć się miłością Ojca, i zarazem braterską jednością” – zaznaczył na zakończenie rozważania ks. kmdr Janusz Bąk.
Na zakończenie o. Longin Bekiel patrząc na twarze obecnych, „twarze, które są przeniknięte bólem i cierpieniem, twarze, które poszukują prawdy i sprawiedliwości”, mówił: „wielką miłością obejmujemy was tutaj kochani, my stróże tego miejsca. Bądźcie pewni, że zawsze akcent Ojczyzny jest w naszych modlitwach i w naszym życiu (…) jesteście tutaj w naszych sercach”.
Rodziny Katyńskie dbają o przekazywanie możliwie najszerszej wiedzy o zbrodni katyńskiej, dzięki czemu wypełnione zostają „białe plamy”, powstałe podczas lat zakłamania i przemilczeń.
„Jako Rodziny Katyńskie mamy trzy cele, przede wszystkim jest to cel edukacyjny, mamy kontakty ze szkołami, udzielamy wywiadów, pogadanek, prelekcji, szkoły nas zapraszają. Mamy również utworzoną 20 planszową wystawę ‘Zachować pamięć’, gdzie jest część historyczna dotycząca tragedii katyńskiej, i część jakby prywatna ojców naszych zdjęcia, życie ich codzienne przed, i w trakcie, i już po wyzwoleniu, jakie życie wiodły rodziny. I ta wystawa przyjęła status wystawy węrdującej, gdzie zainteresowane są szkoły podstawowe, gimnazja. Miesiąc w każdej szkole. W wielu szkołach już była, kursuje ona od półtora roku. Drugi nasz cel to branie udziału w uroczystościach patriotycznych, religijnych, i trzeci cel to sadzenie dębów pamięci” – mówi Teresa Gwara , wiceprezes Dolnośląskiej Rodziny Katyńskiej z Wrocławia, której ojciec był jeńcem Starobielska, zginął w Charkowie. „W 2000 roku byłam na poświęceniu cmentarza, także dopiero w tym momencie wiem, gdzie mogę myślą iść do szczątków mojego ojca” – wyznaje pani Teresa.
„Coraz bardziej nas ubywa. Obecnie jest nas tylko ok. 70 osób, a na początku było nas 170 – mówi Izabela Montowska , prezes Bydgoskiej Rodziny Katyńskiej – Modlimy się przede wszystkim w intencji naszych ojców oraz o pokój dla Ojczyzny” (…) „Te spotkania na Jasnej Górze, to wielkie ukojenie dla duszy. Jest możliwość oddania im wszystkim hołdu i prośba do Matki Bożej o opiekę dla nas”.
„Mój tato był jeńcem obozu w Starobielsku. Był majorem, został rozstrzelany w Charkowie. Nas wywieźli 13 kwietnia na Sybir i tam spędziliśmy upojne wakacje, 6 lat – wspomina pani Izabela - Wróciliśmy w 1946 roku. Szczęście od Boga, że mama wróciła z całą trójką, nas była trójka dzieci”.
Halina Drachal , prezes Stowarzyszenia Warszawskie Rodziny Katyńskie jest córką Jana Abramczyka, policjanta, więźnia z Ostaszkowa, zamordowanego w Twerze. „Mama mi mówiła, że zasadniczo zainteresowanie rodzin było bardzo duże i wcale oczy nie były skierowane na zachód, tylko już od razu, od samego początku na wschód. I te wiadomości docierały – opowiada pani Halina - A jeżeli chodzi o Ostaszków, to były różne wiadomości, np. że byli wprowadzani na tratwy, a te tratwy były wyprowadzone na jezioro i były zatapiane. Moja mama nie wierzyła w to. Myślę, że jak każda żona. My czekaliśmy na ojca do końca”
Po raz pierwszy na grób taty Halina Drachal przyjechała w 1989 r. „Pielgrzymowaliśmy w 30 osób z całej Polski. Stanęliśmy przed tą ścianą lasu. Zaczęliśmy się zastanawiać, myśleć. Popatrzeliśmy na te drzewa i każdy wybrał sobie jakąś ścieżkę. Ja też wybrałam taką ścieżkę. Idąc między drzewami myślałam, gdzie? Czy to miejsce? Czy tamto miejsce? Usypałam sobie kurhanek pod jedną sosną, położyłam kwiatki, zapaliłam znicze i pomyślałam, trudno trafiłam, nie trafiłam, ale niech tak będzie” – wspomina pani Halina.
o. Stanisław Tomoń
BPJG / mn
2013-04-07, niedziela, godz. 13.45
*
Słowo wstępu
„Katyń” - „Zbrodnia Katyńska” - „Rodzina Katyńska” - to słowa dla jednych będące przypomnieniem niezabliźnionej rany, jaką w sobie noszą, dla drugich symbol „białych plam” w stosunkach polsko-rosyjskich, dla innych „słowa-hasła” przywoływane doraźnie, często dla osiągnięcia partykularnych, politycznych celów, dla wielu zamierzchła historia, o której niewiele wiedzą, dla jeszcze innych: niezrozumiałe, puste, nic nie znaczące słowa. To do nich wszystkich adresowana jest ta strona.
Chcemy tutaj - jako Rodziny Katyńskie - przybliżyć możliwie najszerszą wiedzę o zbrodni wojennej, jakiej w 1940 roku władze ówczesnego Związku Sowieckiego dokonały na obywatelach Rzeczypospolitej. Chcemy podzielić się własnym doświadczeniem, ale przede wszystkim prezentować dokumenty i publikacje, dzięki którym wypełnione zostaną "białe plamy", powstałe podczas lat zakłamania i przemilczeń. Nasi Bliscy: Mężowie, Ojcowie, Bracia, Dziadkowie - byli ofiarami zbrodni katyńskiej, jeńcami wojennymi zamordowanymi w Katyniu, Charkowie i Twerze (Kalinin) i w innych, nadal nieznanych miejscach. Tutaj przedstawimy Ich losy, a także to, co już zrobiliśmy i co jeszcze planujemy robić, aby godnie czcić Ich pamięć. Chcemy informować możliwie na bieżąco o sprawach związanych z szeroko pojętą tematyką zbrodni katyńskiej.
Gospodarzem strony jest Federacja Rodzin Katyńskich, zrzeszająca kilkadziesiąt krajowych stowarzyszeń Rodzin Katyńskich. Dlatego oprócz wspomnianych wyżej dokumentów, Goście strony znajdą tutaj ogólne informacje o poszczególnych Rodzinach i o całej Federacji, notki o historii naszej działalności, dokonaniach i bieżącej działalności. Może nie wiecie, że w Waszym środowisku są i działają ludzie, dla których słowo „Katyń” nie jest tylko podręcznikowym hasłem, ale częścią rodzinnej tragedii. Może prezentowane tutaj materiały staną się pomocne w dydaktyce, trafią do studentów, ciekawych odpowiedzi na pytania o dzieje najnowsze.
Liczymy na aktywną pomoc Rodzin Katyńskich w całym kraju, a także na głosy tych wszystkich, którzy przeżywają prawdę historii jako swoją własną.
W intencji Polaków pomordowanych przez Sowietów o godz. 11.00 została odprawiona Msza św. przed Cudownym Obrazem. Eucharystii przewodniczył ks. kmdr Janusz Bąk, kapelan Federacji Rodzin Katyńskich. W modlitwie uczestniczyły Rodziny Katyńskie. Przybyły również delegacje młodzieży. W prezbiterium Kaplicy wystawiono poczty sztandarowe.
„Wielką jest rzeczą umierać dla Polski. 73 lata temu z rąk katów NKWD ginęła polska elita jeńców obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku, a później deportacja matek i dzieci. W niewoli sowieckiej znalazło się od 130 do 250 tys. polskich żołnierzy, policjantów i osób cywilnych. 5 marca 1940 roku został podpisany praktycznie na nich wyrok śmierci. Dramat Golgoty, dramat ludobójstwa, dramat Golgoty Wschodu. A wyrok ten wydało Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewików Związku Sowieckiego. Pod tym wyrokiem podpisy Stalina, Berii, Woroszyłowa, Mołotowa, Kalinina i Kaganowicza. Mocą tego wyroku mordowano wszystkich” – przypomniał w homilii ks. kmdr Janusz Bąk.
Kaznodzieja przywołał wspomnienia kobiety, która urodziła się na Wołyniu i w wieku 12 lat została wraz z rodziną wywieziona na Sybir: „Pociąg mijał zasypane śniegiem miejscowości, wśród nich miejscowość Sarny i strażnicę KOP-u, wtedy ojciec pochylił się i powiedział: ‘zapamiętaj ten dzień dziecko moje, i nigdy nie zapominaj tej chwili, którą teraz przeżywamy. Za tym słupem została nasza Ojczyzna, do której wrócimy, może nie wszyscy, ale wrócimy na pewno, bo Bóg jest miłosierny. Nigdy nie zapominaj, że jesteś Polka, nawet wtedy, gdyby cię bito, abyś nie wyparła się Polski’”.
„Trzeba, aby ludzkość pozwoliła się ogarnąć i przeniknąć Duchowi Świętemu, którego daje jej zmartwychwstały Pan. To Duch leczy rany serca, obala mury odgradzające nas od Boga i od siebie nawzajem. Pozwala znów cieszyć się miłością Ojca, i zarazem braterską jednością” – zaznaczył na zakończenie rozważania ks. kmdr Janusz Bąk.
Na zakończenie o. Longin Bekiel patrząc na twarze obecnych, „twarze, które są przeniknięte bólem i cierpieniem, twarze, które poszukują prawdy i sprawiedliwości”, mówił: „wielką miłością obejmujemy was tutaj kochani, my stróże tego miejsca. Bądźcie pewni, że zawsze akcent Ojczyzny jest w naszych modlitwach i w naszym życiu (…) jesteście tutaj w naszych sercach”.
Rodziny Katyńskie dbają o przekazywanie możliwie najszerszej wiedzy o zbrodni katyńskiej, dzięki czemu wypełnione zostają „białe plamy”, powstałe podczas lat zakłamania i przemilczeń.
„Jako Rodziny Katyńskie mamy trzy cele, przede wszystkim jest to cel edukacyjny, mamy kontakty ze szkołami, udzielamy wywiadów, pogadanek, prelekcji, szkoły nas zapraszają. Mamy również utworzoną 20 planszową wystawę ‘Zachować pamięć’, gdzie jest część historyczna dotycząca tragedii katyńskiej, i część jakby prywatna ojców naszych zdjęcia, życie ich codzienne przed, i w trakcie, i już po wyzwoleniu, jakie życie wiodły rodziny. I ta wystawa przyjęła status wystawy węrdującej, gdzie zainteresowane są szkoły podstawowe, gimnazja. Miesiąc w każdej szkole. W wielu szkołach już była, kursuje ona od półtora roku. Drugi nasz cel to branie udziału w uroczystościach patriotycznych, religijnych, i trzeci cel to sadzenie dębów pamięci” – mówi Teresa Gwara , wiceprezes Dolnośląskiej Rodziny Katyńskiej z Wrocławia, której ojciec był jeńcem Starobielska, zginął w Charkowie. „W 2000 roku byłam na poświęceniu cmentarza, także dopiero w tym momencie wiem, gdzie mogę myślą iść do szczątków mojego ojca” – wyznaje pani Teresa.
„Coraz bardziej nas ubywa. Obecnie jest nas tylko ok. 70 osób, a na początku było nas 170 – mówi Izabela Montowska , prezes Bydgoskiej Rodziny Katyńskiej – Modlimy się przede wszystkim w intencji naszych ojców oraz o pokój dla Ojczyzny” (…) „Te spotkania na Jasnej Górze, to wielkie ukojenie dla duszy. Jest możliwość oddania im wszystkim hołdu i prośba do Matki Bożej o opiekę dla nas”.
„Mój tato był jeńcem obozu w Starobielsku. Był majorem, został rozstrzelany w Charkowie. Nas wywieźli 13 kwietnia na Sybir i tam spędziliśmy upojne wakacje, 6 lat – wspomina pani Izabela - Wróciliśmy w 1946 roku. Szczęście od Boga, że mama wróciła z całą trójką, nas była trójka dzieci”.
Halina Drachal , prezes Stowarzyszenia Warszawskie Rodziny Katyńskie jest córką Jana Abramczyka, policjanta, więźnia z Ostaszkowa, zamordowanego w Twerze. „Mama mi mówiła, że zasadniczo zainteresowanie rodzin było bardzo duże i wcale oczy nie były skierowane na zachód, tylko już od razu, od samego początku na wschód. I te wiadomości docierały – opowiada pani Halina - A jeżeli chodzi o Ostaszków, to były różne wiadomości, np. że byli wprowadzani na tratwy, a te tratwy były wyprowadzone na jezioro i były zatapiane. Moja mama nie wierzyła w to. Myślę, że jak każda żona. My czekaliśmy na ojca do końca”
Po raz pierwszy na grób taty Halina Drachal przyjechała w 1989 r. „Pielgrzymowaliśmy w 30 osób z całej Polski. Stanęliśmy przed tą ścianą lasu. Zaczęliśmy się zastanawiać, myśleć. Popatrzeliśmy na te drzewa i każdy wybrał sobie jakąś ścieżkę. Ja też wybrałam taką ścieżkę. Idąc między drzewami myślałam, gdzie? Czy to miejsce? Czy tamto miejsce? Usypałam sobie kurhanek pod jedną sosną, położyłam kwiatki, zapaliłam znicze i pomyślałam, trudno trafiłam, nie trafiłam, ale niech tak będzie” – wspomina pani Halina.
o. Stanisław Tomoń
BPJG / mn
2013-04-07, niedziela, godz. 13.45
*
Słowo wstępu
„Katyń” - „Zbrodnia Katyńska” - „Rodzina Katyńska” - to słowa dla jednych będące przypomnieniem niezabliźnionej rany, jaką w sobie noszą, dla drugich symbol „białych plam” w stosunkach polsko-rosyjskich, dla innych „słowa-hasła” przywoływane doraźnie, często dla osiągnięcia partykularnych, politycznych celów, dla wielu zamierzchła historia, o której niewiele wiedzą, dla jeszcze innych: niezrozumiałe, puste, nic nie znaczące słowa. To do nich wszystkich adresowana jest ta strona.
Chcemy tutaj - jako Rodziny Katyńskie - przybliżyć możliwie najszerszą wiedzę o zbrodni wojennej, jakiej w 1940 roku władze ówczesnego Związku Sowieckiego dokonały na obywatelach Rzeczypospolitej. Chcemy podzielić się własnym doświadczeniem, ale przede wszystkim prezentować dokumenty i publikacje, dzięki którym wypełnione zostaną "białe plamy", powstałe podczas lat zakłamania i przemilczeń. Nasi Bliscy: Mężowie, Ojcowie, Bracia, Dziadkowie - byli ofiarami zbrodni katyńskiej, jeńcami wojennymi zamordowanymi w Katyniu, Charkowie i Twerze (Kalinin) i w innych, nadal nieznanych miejscach. Tutaj przedstawimy Ich losy, a także to, co już zrobiliśmy i co jeszcze planujemy robić, aby godnie czcić Ich pamięć. Chcemy informować możliwie na bieżąco o sprawach związanych z szeroko pojętą tematyką zbrodni katyńskiej.
Gospodarzem strony jest Federacja Rodzin Katyńskich, zrzeszająca kilkadziesiąt krajowych stowarzyszeń Rodzin Katyńskich. Dlatego oprócz wspomnianych wyżej dokumentów, Goście strony znajdą tutaj ogólne informacje o poszczególnych Rodzinach i o całej Federacji, notki o historii naszej działalności, dokonaniach i bieżącej działalności. Może nie wiecie, że w Waszym środowisku są i działają ludzie, dla których słowo „Katyń” nie jest tylko podręcznikowym hasłem, ale częścią rodzinnej tragedii. Może prezentowane tutaj materiały staną się pomocne w dydaktyce, trafią do studentów, ciekawych odpowiedzi na pytania o dzieje najnowsze.
Liczymy na aktywną pomoc Rodzin Katyńskich w całym kraju, a także na głosy tych wszystkich, którzy przeżywają prawdę historii jako swoją własną.