BNIB Nike Air Jordan Retro 12 XII Gym Red DS W/RECEIPT 130690 600 sz 9 $400 via PP Air Jordan XI Pantone Size 11 Gift Of Flight Pack
cheap jordan shoes for sale Nike Air Jordan Retro 6 Olympic Size 9Just Don X Nike Air Jordan 2 Beach Us10 BRAND NEW Nike Air Jordan 6 VI Infrared Red/Black Toro 23 Size 10.5 384664 623
cheap jordan shoes 3Nike Air Jordan Men's Uk Size 8 Men's Air Jordan Retro XI 11 Midnight Navy Low White Gum Bottom 528895 405 Sz 11
cheap jordans K
D)Nike Air Jordan XI (11) Retro Low Midnight Navy Blue Men's sz. 11 528895-405 Nike Air Jordan 7 Retro Barcelona Nights Size 10.5
cheap jordans for sale Nike Air Jordan Retro 6 "Infrared" Size 11 Og BoxNIKE AIR JORDAN 12 XII TAXI WHITE BLACK 2013 RETRO PLAYOFF GAMMA master Yeezy
cheap jordans for sale Nike Air Jordan Retro 4 11lab4 11 Lab 4 Patent Leather 719864-010 Black XI IVMENS 2006 AIR JORDAN 5 RETRO SHOES SIZE 8 BLACK 136027-004 Nike Air Jordan 8 Championship Trophy Size 12
cheap jordans 2001 Nike Air Jordan 3 III Retro Black Cement Red size 12AIR JORDAN RETRO 4 TEAL 2015 SIZE 9 WITH RECEIPT Nike Air Jordan Retro 10 City Pack LA Ocean Fog Navy 310805 404 Sz 14
cheap jordan shoes KD 8 EP Sz.10.5 Sabertooth Tiger Vivid Orange 9 USA Preheat Jordan Kobe 1Air Jordan 10 Retro OVO - 819955 030 AIR JORDAN FLIGHT 23 HARE BLACK/WHITE-UN
IVERSITY RED-GREEN 317820-015 SIZE 10
cheap jordans Nike Air Jordan Gold Moments Pack GMP VI VII 6 7 Size 8.5AIR JORDAN 11 XI RETRO LEGEND BLUE COLUMBIA PANTONE GIFT OF FLIGHT FRAGMENT 1 DB Nike Air Jordan VI 6 Black Infrared pack 2010 OG retro vintage clean size 11 nba
http://www.jordanretro9forsale.com/ Nike Air Jordan XIII 13 Retro Low Hornets White Silver Navy Turquoise 310810 107
Obóz: Polski Cmentarz Wojenny w Bykowni
BYKOWNIA
Masyw leśny w pobliżu wsi Bykownia pod Kijowem (obecnie już w granicach administracyjnych Kijowa) stał się miejscem skrytych masowych pochówków ofiar stalinowskiego Wielkiego Terroru w końcu lat 1930–tych.
Działo się to w 19. i 20. kwartale Leśnictwa Dnieprowskiego w Darnickim Gospodarstwie Leśno – Parkowym, na działce ziemi o powierzchni 4–5 ha, wydzielonej na specjalne potrzeby NKWD uchwałą Rady Miejskiej Kijowa z 20 marca 1937 r. Prace przygotowawcze na tym obszarze – wybudowanie drogi, wzniesienie budynku służbowego (wartowni), ustawienie zielonego parkanu – rozpoczęły się już wcześniej, latem 1936 r.
Stalinowski Wielki Terror zbierał krwawe żniwo od czerwca 1937 r. również w Kijowie. Historycy ukraińscy obliczają liczbę ofiar NKWD w Obwodzie Kijowskim w czasie czterech następnych lat do 18 września 1941 r. (następnego dnia Kijów zajęli Niemcy) na przeszło 9 000 osób .
O grobach w lesie w Bykowni jako pierwszy napisał niemiecki dziennikarz Piotr Kolmus, ale jego artykuł zamieszczony w gazecie „Berliner Börsen Zeitung” 29 września 1941 r. nie wywołał wówczas żadnego echa.
Jesienią 1941 roku i wiosną 1942 roku prace ziemne w Lesie Bykowniańskim prowadzone już były z nakazu administracji niemieckiej i w obecności prasy. Po czym w gazecie „Ukraińskie Słowo” z 8 października 1941 roku, która wydawana była w czasie okupacji Kijowa, pojawił się artykuł „Drogą mordów. Również w Kijowie przelewano niewinną krew”, w którym informowano, że niedaleko wioski Bykownia pochowano „ofiary terroru bolszewickiego”. Później w miejscu pochówków z nakazu władz okupacyjnych rozpoczęto prace mające na celu wybudowanie upamiętnienia, których nie udało się ukończyć.
Mijał czas, a teren zapomniany przez nowych gospodarzy zaczął tracić swój pierwotny wygląd. Od razu po uwolnieniu Kijowa w 1943 roku zielony parkan i budynek zostały rozebrane przez mieszkańców Bykowni pod budowę i remont własnych domostw zniszczonych przez wycofujących się Niemców. Później na miejscu tajemniczego cmentarzyska pojawiły się młode drzewka. Można było odnieść wrażenie, że sama przyroda stara się zapomnieć wszystko to, co przypominało o Tragedii Bykowniańskiej, ale ludzka pamięć uczynić tego nie mogła.
Władze sowieckie czyniły wszystko, by przekonać mieszkańców Kijowa, że w Bykowni zostały pochowane ofiary „reżimu faszystowskiego”. Pierwszym krokiem, uczynionym dla odkrycia prawdy stało się powołanie w 1962 r. specjalnej komisji w ramach Klubu Młodzieży Twórczej. Komisja po odkryciu śladów masowych pochówków z lat 1930–ch wystosowała memorandum do Rady Miejskiej Kijowa z żądaniem powiadomienia mieszkańców o mogiłach i wkrótce Klub Młodzieży Twórczej został rozwiązany...
13 kwietnia 1971 r. władze dowiedziały się o rozkopywaniu dołów ze szczątkami ludzkimi w lesie w Bykowni w poszukiwaniu złotych zębów i koronek. Trzy dni później przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa państwowego (KGB) przy Radzie Ministrów Ukraińskiej SRR opisał w raporcie wyniki poszukiwań specjalnie powołanej grupy operacyjno–śledczej KGB, która stwierdziła, iż w Bykowni pochowano około 2 000 rozstrzelanych.
Tego samego dnia, 16 kwietnia 1971 r., I sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Ukrainy P. Szelest zapisał w diariuszu:
Byłem osobiście na miejscu – straszny obraz ludzkiej tragedii
I odnotował odkrycie już 200 mogił zbiorowych . Powołana dzień później Komisja Rządowa ds. zbadania zbrodni popełnionych przez hitlerowców w rejonie Leśnictwa Dnieprowskiego na czele z ministrem spraw wewnętrznych Ukraińskiej SRR I. Gołowczenko pracowała do 22 kwietnia, zaś komisja ekspertów z dziedziny medycyny sądowej – w dniach 20–27 kwietnia 1971 r. Wedle raportów obu komisji odkryto wówczas 207 dołów śmierci, a w nich szczątki 3 805 ofiar (w tym 105 kobiet), które zebrano do 29 kontenerów i pochowano w wielkiej mogile zbiorowej. Oficjalny komunikat, opublikowany 24 kwietnia 1971 r. w gazecie „Prawda Ukrainy” i przedrukowany w wielu pismach ukraińskich, mówił o odnalezieniu jeszcze jednego miejsca rozprawy grabieżców faszystowskich nad ludźmi sowieckimi.
Kolejna komisja pracująca w Bykowni w dniach 18–24 grudnia 1987 r. odnalazła i wydobyła szczątki następnych 2 518 ofiar pochowanych następnie w 42 drewnianych kontenerach w drugiej mogile zbiorowej.
Łącznie zatem w 1971 r. i 1987 r. odkryto 275 dołów śmierci, a w nich szczątki 6 323 ofiar, ciągle jeszcze uznawanych za zamordowanych przez okupantów faszystowskich.
Dopiero nadejście „głasnosti” i „pierestrojki” pozwoliło – od 1988 r. - głośno mówić, iż szczątki ludzkie odnalezione w Bykowni były szczątkami ofiar terroru stalinowskiego, i głośno domagać się godnego upamiętnienia. Miał też wtedy miejsce – w dniach 17–29 kwietnia 1989 r. - trzeci etap prac poszukiwawczych, podczas którego ze 124 dołów wydobyto szczątki dalszych 498 pomordowanych. Łączna zatem liczba odnalezionych i pochowanych w zbiorowych mogiłach w latach 1971, 1987 i 1989 szczątków ludzkich wyniosła 6 821.
To właśnie w trakcie tych prac trzecia ukraińska Komisja Rządowa po raz pierwszy oficjalnie ogłosiła 21 marca 1989 r., iż w Bykowni pogrzebane zostały ofiary zbrodni stalinowskich. Natomiast sprawa karna nr 50-092, prowadzona przez Wydział Śledczy Prokuratury Ukraińskiej SRR od 5 grudnia 1988 r. (przesłuchano przeszło 250 świadków, dokonano 15 rekonstrukcji sytuacji, przebadano 60 spraw archiwalnych), zakończyła się 31 maja 1989 r. jej umorzeniem. W dokumencie tym czytamy:
Ustalono, że w 19 i 20 kwartale Leśnictwa Dnieprowskiego w latach 1936–1941 prowadzono pochówki osób represjonowanych za tzw. działalność kontrrewolucyjną, skazanych w trybie pozasądowym lub podczas wyjazdowych sesji kolegium wojskowego Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci poprzez rozstrzelanie, na których wyroki zostały wykonane w Kijowie, a także rozstrzelanych w tym miejscu przynajmniej dwóch grup ludzi.
[…]
Osoby, które brały udział w falsyfikowaniu spraw karnych, podejmowały decyzje o aresztowaniu, skazywaniu i wykonywaniu wyroków, także były represjonowane, zginęły w obozach lub na froncie, a szereg z nich umarło, dlatego też określenie roli każdej z nich nie jest możliwe z wyżej wspomnianych powodów. Ponadto termin pociągnięcia ich do odpowiedzialności karnej przedawnił się. W związku z powyższym sprawa karna podlega umorzeniu .
Postępowanie karne wkrótce zostało wznowione, ale 3 stycznia 1990 r. jeszcze raz umorzone. Dodajmy już w tym miejscu, iż również następna sprawa karna, badana przez Prokuraturę Wojskową od 30 grudnia 1998 r. do 25 czerwca 2001 r., została umorzona.
Przewodniczący Komisji Rządowej ds. upamiętnienia ofiar represji politycznych pochowanych w 19. kwartale Leśnictwa Dnieprowskiego, minister spraw wewnętrznych Ukraińskiej SRR gen. płk I. Hładusz w piśmie z początku lipca 1989 r. zaproponował:
1. Uważać, że w 19. kwartale Leśnictwa Dnieprowskiego w Darnickim Gospodarstwie Leśno–Parkowym w mieście Kijowie odkryto miejsce pochowania osób represjonowanych w latach 1936 – 1941.
Zgodnie z Dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 16 stycznia 1989 r. „O dodatkowych przedsięwzięciach dotyczących odnowienia sprawiedliwości wobec ofiar represji mających miejsce w latach 30 – ch, 40 – ch i na początku 50 – ch” wznieść pomnik ku czci ofiar masowych represji na 19 kwartale Leśnictwa Dnieprowskiego w Darnickim Gospodarstwie Leśno –Parkowym w mieście Kijowie.
[…]
5. Do czasu wzniesienia pomnika ku czci ofiar masowych represji w miejscu ponownego pochówku szczątków 6 323 osób usunąć napis widniejący na istniejącym pomniku.
Rzeczywiście, napis w języku ukraińskim na pomniku odsłoniętym 6 maja 1988 r.:
Wieczna pamięć. Tu pochowano 6 323 żołnierzy radzieckich, partyzantów, konspiratorów, spokojnych obywateli, zakatowanych przez faszystowskich okupantów w latach 1941 – 1943
został w 1989 r. skuty. Pozostawiono jedynie pierwsze dwa słowa: „Wieczna pamięć” .
Na skutek żądania wielu osób, aby zapobiec rozkopywaniu grobów, w końcu lat osiemdziesiątych doły zostały zasypane, teren uporządkowano i obsiano trawą. Na miejsce masowych pochówków doprowadzono drogę. Ślady tego porządkowania terenu odkryto podczas polskich ekshumacji w latach 2001, 2006 i 2007 .
Nieco później rozpoczęły się pierwsze dyskusje i pojawiły pierwsze dokumenty planowanej budowy „kompleksu memorialnego z odpowiednią ekspozycją muzealną” w Bykowni. Pierwszym rozporządzeniem było podpisane 11 sierpnia 1994 r. przez Prezydenta Ukrainy Leonida Kuczmę rozporządzenie w sprawie sposobu upamiętnienia ofiar „represji politycznych pochowanych we wsi Bykownia (Kijów)”:
W celu głębokiego i wszechstronnego zbadania tragicznych stronic historii Ukrainy, odnowienia historycznej prawdy i sprawiedliwości, upamiętnienia zgładzonych osób, postanawiam:
1. Poprzeć inicjatywę środowiska naukowego Akademii Nauk Ukrainy w sprawie upamiętnienia ofiar represji politycznych pochowanych we wsi Bykownia (Kijów).
2. Rada Ministrów Ukrainy powinna:
- opracować z udziałem Akademii Nauk Ukrainy i zatwierdzić w terminie jednego miesiąca przedsięwzięcia w sprawie upamiętnienia ofiar represji politycznych pochowanych we wsi Bykownia;
- wnieść w ustanowionym trybie propozycje w sprawie ogłoszenia w latach 1994 – 1995 otwartego konkursu międzynarodowego na budowę kompleksu memorialnego z odpowiednią ekspozycją muzealną we wsi Bykownia;
- dokonać zabezpieczenia materialno – technicznego przedsięwzięć związanych z upamiętnieniem ofiar represji politycznych pochowanych we wsi Bykownia.
Także Prezydent Kuczma wydał 14 maja 2001 r. dekret o kompleksowym uporządkowaniu kwestii dotyczących pełniejszej rehabilitacji osób prześladowanych w dawnej Ukraińskiej SRR z powodów politycznych (konieczność wprowadzenia zmian w prawodawstwie) i sprecyzowania ich statusu, co umożliwiłoby zabezpieczenie na ich rzecz świadczeń socjalnych, opieki lekarskiej, pobytu w sanatoriach etc. Dekret zapowiadał także budowę upamiętnień w miejscach masowych mordów, dokonywanych przez sowieckie NKWD.
Tydzień później – 22 maja 2001 r. - Rada Ministrów Ukrainy podjęła Postanowienie nr 546 o ustanowieniu w Bykowni Państwowego Rezerwatu Historyczno–Memorialnego „Mogiły Bykowni”, co było jednoznaczne z zapowiedzią zagospodarowania przestrzennego tego terenu. Strona ukraińska i strona polska przystąpiły do realizacji takich swoich planów w tym samym 2012 r.
Tekst zaczerpnięty z NEKROPOLIE NARODOWE nr 4. Andrzej Krzysztof Kunert, Adam Siwek, Zygmunt Walkowski, POLSKI CMENTARZ WOJENNY W KIJOWIE – BYKOWNI (CZWARTY CMENTARZ KATYŃSKI), Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2012
1) Tu i niżej przywołujemy dane opublikowane w zbiorze dokumentów i materiałów Pamjat`Bykiwni. Dokumenty ta materiały/Pamięć Bykowni. Dokumenty i materiały, pod redakcją P.T. Trońko, Kijów 2000.
2) Ołeh Bażan, Bykiwnia. W zoni osobływoho mowczannja/Bykownia. W strefie szczególnego milczenia, [w:] Tamże, s.17.
3) Tamże, s.19, 28.
4) Tamże, s.21.
5) Tamże, s.77-79.
6) Tamże, s.81-82.
7) Andrzej Przewoźnik, Jolanta Adamska, Katyń. Zbrodnia. Prawda. Pamięć, Warszawa 2010, s. 540
8) Tamże.